Feminisme

Toen ik 18 was, tekende ik een kalender ("kalendermeisjes") in het kader van het toen heersende feminisme van de jaren 70. Waarschijnlijk zou het nu allemaal niet meer mogen, al weet ik niet waarom, het was immers satire, kinderlijke, meisjesachtige satire. Ik heb jarenlang alleen de technische fouten in de tekeningen gezien, maar vind het nu wel weer aardig als tijdsbeeld. Zo placht ik destijds ook een sigaar op te steken in de kroeg, alleen maar om de oude mannen, die toen jonger waren dan ik nu, te ergeren. Mooie tijden. 

Spiegelreflex

 

Zomer 1997

M was 2, het was de zomer dat onbekende jongens onze jonge kat Sissy van straat meenamen, we zagen hem pas dagen later weer terug, nat en groen van het kroos. 

Ik had een (analoge) spiegelreflexcamera waarmee ik leerde fotograferen. Mijn kinderen waren mijn modellen. Tot de transporteur stuk ging en ik teruggreep naar het potlood. 

Kinderkontje

 

In de zomer van het jaar 1994 kwam het 12-jarig broertje van mijn man logeren. Het was zijn tweede keer in Nederland en ook dit keer had hij veel commentaar op onze manier van leven. Hij vond onze huizen klein, onze vrouwen lomp en waarom hij steeds om de ketchup moest vragen, was hem een raadsel. Thuis, in New York, stond de tv ook overdag aan en mocht hij wel naar de Simpsons kijken. Maar het aller-, allerraarste vond hij nog dat onze zoon van anderhalf regelmatig bloot rondliep. Binnen, maar ook buiten in de zomerse tuin!  

"Oh, he's naked again", zei hij dan. 

Er is veel veranderd intussen. Nederland is meegelift met de mores van de VS, inclusief de enerzijds extreme seksualisering van mannen en vrouwen in social media en anderzijds de overdreven preutsheid op het gebied van natuurlijke zaken als borstvoeding en een bloot kinderkontje in de zandbak. 

De waterverftekening heb ik gemaakt na de vakantie die zomer in Bretagne (weer geen ketchup).  

Artibus

Als mijn dochter bezig is met de twee Haflingers, zit ik voor de stallen in een tuinstoel te lezen, te internetten of een beetje te suffen, tegenwoordig diep weggedoken in kraag en shawl. Vandaag was het onverwacht zonnig en ik besloot mijn tekenblok mee te nemen en een 4b potlood. Het werd me al gauw duidelijk dat de ontwikkeling van mijn tekenkwaliteiten ergens in de jaren 80 is blijven stilstaan. Ik heb er dan ook niet meer mee gedaan dan eindeloos krabbelen tijdens al even eindeloze vergaderingen. Dat moet anders, besloot ik ter plekke, en na het paardrijden van dochterlief toog ik naar de plaatselijke kringloop om voor een prikkie een aantal zelfhulpboeken aan te schaffen. 

Anatomie van de Mens, Bloemen Tekenen, Aquarelleren en Tekenen en Schilderen. Oh, en De Nieuwe Wereld van Frank McCourt, maar dat heeft niets met tekenen te maken. En dat alles voor het luttele bedrag van 13,50. Er is hoop. 

Deze tekening maakte ik toen ik op de kunstacademie zat (Artibus, nu de HKU)in de late jaren 70.